Sürdürülebilirlik 2

                                                              Befor

                                                             After
     Bu günlerde artık "kullanılamaz" denilecek aşamaya gelmiş,hatta çöpe gitmek üzere olan her şeyi yeniden kullanılabilir hale getirmekle uğraşmak en büyük zevkim oldu. Yeni hobim desem daha doğru olur. Kapağı kırılıp kimbilir ne olmuş belli olmayan bu kutuyu, yeniden hayata döndürüp kullanılabilir hale getirince banyomun en kıymetli eşyası oldu.
     İster mobilya olsun,kıyafet olsun ya da "işe yaramaz" diye düşündüğümüz her şey, yeniye dönüştürülebilir. Bunun verdiği hazzı, mutluluğu, içsel doyumu yaşamak; insanın gerçekten yaşadığını hissettiriyor.
    Bu dünyaya insan olarak yapabileceğimiz en büyük katkıdır bu bakış açısı. Dünyada buna "sürdürülebilirlik"deniyor. Kızım mimarlik mastırını bunun üzerine yaptı. Sürdürülebilir binalar,ekolojik yapılar. Yıllardır yaşamımda hep uyguladığım bu tür çalişmaların adını da o zaman öğrendim desem yalan olmaz. İleri toplumlarda; yeniden kullanıma, sürdürülebilirliğe çok değer verildiğini, önemli tutulduğunu, doğal kaynakların israf edilmeden kullanılması gerektiği üzerine ciddi araştırmalar, çalışmalar yapıldığını görüyoruz. Pet şişelerden, kağıt kutulardan...  harika eşyalar yapanları sosyal medyada neredeyse her gün izliyoruz.  
    Bizim toplulumuzda da artık israfı, müsrifliği bırakıp "eskiyi at, yeniyi al" düşüncesinden kurtulup "Nasıl yeniden kullanılabilir hale getirebilirim?"e geçmeli. Tıpkı gelişmiş, modern toplumlar gibi. Ancak o zaman birey olarak gelişmiş, modern, "batılı" olabiliriz. Ancak o zaman toplulumuz da aynı özelliklere sahip bir toplum olabilir.

Sürdürülebilirlik 1 (Giysilerimizi değerlendirelim!)

Yün karışımlı, soğuk günlerde sımsıcak tutan bu kazağımıuzun yıllar severek giydim. Son yıllarda kısa olması nedeniyle pek rahat giyemiyordum. İnternet sitelerinde gördüğüm çalışmalardan esinlenerek artık delinmeye başlayan tişörtümle birleştirdim. Sevdiğim bu iki giysimi birleştirmenin mutluluğunu yaşıyorum. Kimileri, eskileri atamayan, eskici...vs gibi olumsuz isimler taksalar da ben; "değerlendirme", "sürdürülebilirlik" diyorum.

Elma dilimli tarçınlı kek

Elma dilimli,tarçınlı kek
Bu keki 80'li yillarda oğlum cok sevdiği icin sık sık yapardim. Okuldan geldiğinde evi saran mis gibi tarçın ve kek kokusu, oğlumu sevindirir, kapıdan girerken "anne yaşasin en sevdiğim keki yapmişsin, ooh mis gibi!!!"derdi burnundan icine nefesi cekerken. Onun bu sevinci ve sozleri beni cok mutlu eder,firsat buldukça sık sık yapardım.
 Onun üniversiteye,askere gitmesi,ardından iş hayatina başlamasi,evlenmesi derken zamanla neredeyse unuttum bu keki yapmayı. Yeni tarifler,yeni lezzetler girdi hayatımıza. Dün oğlum yıllık iznini kullanırken onun sevdiği kek geldi aklima. Yine ayni sevgiyle yemesi beni çok ama çoook mutlu etti. Afiyet bal seker olsun canım oğlum.
Eğer ilgilenir, tarifini isterseniz gelecek yazımda  yayımlarım, bu mis gibi tarçin kokan elmalı kek tarifimi yayimlar, sizlerle mutlulukla paylasirim.Sevgiyle kalin....

Arabalı çocuk yeleği

Ozanıma geçen sene ördüğüm arabalı,uçaklı yelek. Güle güle giysin yavrum.

Bir kavuşma

Sevgili blog okuyucularım,
 Uzuuun bir süre yazılarımı ve el işlerimi sizlerle buluşturmayı, çok istememe rağmen, bir türlü fırsat bulamamıştım. Allaha hamdolsun ki tekrar birlikte olmanın mutluluğunu yaşıyorum şu anda.
Gerek yazılarımı gerekse el işlerimi bundan sonra Pinterestte de takip edebilirsiniz.
Pinteresti sevgili kızım sayesinde keşfettim,dünyam genişledi. Sağolsun var olsun.
Bloğumun Pinterestte yayınlama fırsatını da "kendindik.com" bloğu sayesinde oldu.
Makale yazmak, duygularımı yazdıklarımla ifade etmek en büyük zevkim. Ama bir şey yapmadan duramayan biri olarak el işleriyle uğraşmak da bana mutluluk veriyor. O yüzden yeni fikirler bulmak ,"Başka neler yapabilirim"diye araştırmak için Pinterestte dolaşırken ara sıra bir şeyler dikme iştahım da kabardığı için "en basit şekilde nasıl dikerim?"derken işte benim gibi yerinde duramayan üstelik dikiş kursların bile gitmeden dikişi kendi kendine öğrenmiş bir bayanın sitesinde buluverdim kendimi. Diğer yazıları da okurken "blog resimlerine pınterest butonu ekleme"yazısı dikkatimi çekti, "acaba ben de yapabilir miyim?"derken açıklamalar doğrultusunda hallettim. Eee biraz uğraştım, yapamadım falan ama sonunda blogger dostum sayesinde başardım.
Bilgisayarım internet reklamları istilası sırasında virüs saldırısına da uğrayınca, sonunda da çökünce tekrar format attırdım; ama artık internet için kullanmıyorum. Sadece hard diskime resimlerimi yedeklemek için "aracı "olarak kullanıyorum:) Ben de ıpatimden yapmaya çalıştım.
Pinterestte kendi panomda kendi işlerimi görünce o kadar mutlu oldum kiiii...
Bana bu mutluluğu yaşamamı sağlayan "kendikdik.com"blogger dostuma çoookk teşekkür ederim.
Gerçek paylaşım bu olsa gerek. Ben de bloğumda otuz beş yıl meslek yaşamımda biriktirdiklerimi önce Bursa Hakimiyet sayfalarında, sonra kendi sitemde paylaştım, elbette paylaşmaya da devam edeceğim zaman bulabildiğim, sağlıklı olduğum sürece...
Şimdiye kadar bloğumda biraz nostalji rüzgarı esmişti...seksenlerde, yetmişlerde ördüklerimi yayımlamıştım, sonra bir ara canımın içi ciğerimin köşesi torunum Ozan doğunca ona yaptığım birkaç çalışmayı yayımladım. Ama onunla birlikte olmak bir başka olduğu için yayınlarımı da askıya aldım. İnşaallah, Allah nasip ederse, sağlık ve afiyetle yine bu sitede birlikte paylaşımlarımızı sürdüreceğiz.