Bu günlerde artık "kullanılamaz" denilecek aşamaya gelmiş,hatta çöpe gitmek üzere olan her şeyi yeniden kullanılabilir hale getirmekle uğraşmak en büyük zevkim oldu. Yeni hobim desem daha doğru olur. Kapağı kırılıp kimbilir ne olmuş belli olmayan bu kutuyu, yeniden hayata döndürüp kullanılabilir hale getirince banyomun en kıymetli eşyası oldu.
İster mobilya olsun,kıyafet olsun ya da "işe yaramaz" diye düşündüğümüz her şey, yeniye dönüştürülebilir. Bunun verdiği hazzı, mutluluğu, içsel doyumu yaşamak; insanın gerçekten yaşadığını hissettiriyor.
Bu dünyaya insan olarak yapabileceğimiz en büyük katkıdır bu bakış açısı. Dünyada buna "sürdürülebilirlik"deniyor. Kızım mimarlik mastırını bunun üzerine yaptı. Sürdürülebilir binalar,ekolojik yapılar. Yıllardır yaşamımda hep uyguladığım bu tür çalişmaların adını da o zaman öğrendim desem yalan olmaz. İleri toplumlarda; yeniden kullanıma, sürdürülebilirliğe çok değer verildiğini, önemli tutulduğunu, doğal kaynakların israf edilmeden kullanılması gerektiği üzerine ciddi araştırmalar, çalışmalar yapıldığını görüyoruz. Pet şişelerden, kağıt kutulardan... harika eşyalar yapanları sosyal medyada neredeyse her gün izliyoruz.
Bizim toplulumuzda da artık israfı, müsrifliği bırakıp "eskiyi at, yeniyi al" düşüncesinden kurtulup "Nasıl yeniden kullanılabilir hale getirebilirim?"e geçmeli. Tıpkı gelişmiş, modern toplumlar gibi. Ancak o zaman birey olarak gelişmiş, modern, "batılı" olabiliriz. Ancak o zaman toplulumuz da aynı özelliklere sahip bir toplum olabilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder